Ryan en Kayla North zijn ouders die uit de eerste hand weten wat de vreugden en uitdagingen zijn van het verwelkomen van kinderen in hun huis via pleegzorg en adoptie. Met twee biologische kinderen en vier geadopteerde kinderen hebben ze via een onverwacht pad een divers gezin opgebouwd. Ze hadden aanvankelijk een meer traditionele route voor ogen, maar voelden zich door het geloof geroepen om hun deuren te openen voor mensen in nood.
Gedreven door de wens om kwetsbare kinderen te helpen, zijn de Noorden ongeveer tien jaar geleden begonnen met het opvangen van kinderen, waarbij ze uiteindelijk bijna dertig kinderen in hun leven verwelkomden. Tegenwoordig delen ze hun ervaringen en begeleiding als medeoprichters van One Big Happy Home – een organisatie die zich inzet voor het ondersteunen van gezinnen die omgaan met de complexiteit van adoptie en pleegzorg. Ze zijn gespecialiseerd in het helpen van adoptieouders bij het omgaan met trauma, gedragsproblemen en hechtingsproblemen waarmee kinderen vaak worden geconfronteerd als ze een nieuw huis binnenkomen.
Hun reis ging echter niet alleen over het vervullen van een welwillende visie. Het begon met de oprechte bedoeling om van kinderen te houden en voor ze te zorgen. De Norths benaderden pleegzorg aanvankelijk met de mentaliteit van een ‘redder’, maar beseften al snel de diepgang en complexiteit die in deze familieverhalen verweven was.
Hun werk benadrukt een steeds urgentere behoefte: het vinden van gezinnen die bereid zijn hun huis en hart open te stellen voor kinderen in pleeggezinnen.
“Elke christen zou zijn rol moeten overwegen”, benadrukken Ryan en Kayla. Of dat nu rechtstreekse adoptie of adoptie betekent, of het actief ondersteunen van gezinnen die dat wel doen – er zijn talloze manieren om een tastbaar verschil te maken. Ze moedigen ons aan om verder te gaan dan alleen het erkennen van de behoefte en in plaats daarvan actieve deelnemers te worden om eraan te voldoen.
De Noorden benadrukken dat effectieve ondersteuning verder gaat dan goedbedoeld advies. Pleeg- en adoptieouders voelen zich vaak overweldigd en geïsoleerd te midden van hun uitdagende taken. Praktische hulp – zoals oppassen, het bereiden van maaltijden, boodschappen doen of het doneren van essentiële spullen – kan van onschatbare waarde zijn voor respijt en emotionele steun.
Naast directe hulp speelt onderwijs een cruciale rol. De tijd nemen om de impact van trauma op de ontwikkeling van het kind te begrijpen, en jezelf vertrouwd maken met gevoelig taalgebruik (zoals ‘biologische moeder’ in plaats van ‘echte moeder’, of ‘kind in pleeggezin’ in plaats van ‘pleegkind’) kan een meer ondersteunende en inclusieve omgeving creëren.
Hoewel het koesteren en adopteren aanzienlijke inzet en middelen vergen, bieden ze enorme beloningen. Voor degenen die een roeping van God voelen om dit pad te bewandelen, moedigen de Noorden aan om moedig aan die oproep te voldoen.
Ze benadrukken dat elke daad van liefde en dienstbaarheid, hoe klein ook, bijdraagt aan het bouwen van een betere toekomst voor deze kwetsbare kinderen.
Uiteindelijk is het gesprek met Ryan en Kayla een krachtige herinnering dat het reageren op de pleegzorgcrisis niet alleen gaat over grootschalige systemische veranderingen; het gaat over individuele harten die zich openen om een diepgaande impact te maken in de levens van kinderen die liefde, stabiliteit en het gevoel ergens bij te horen nodig hebben.
