Acteur Noah Schnapp heeft bevestigd dat zijn Stranger Things -personage, Will Byers, homoseksueel is, maar de serie zelf heeft gedurende de hele serie een opmerkelijk subtiele benadering van zijn seksualiteit gehandhaafd. Deze opzettelijke dubbelzinnigheid heeft tot discussie geleid onder kijkers en critici, die zich afvragen of de onwil van de show om Wills identiteit expliciet in beeld te brengen een gemiste kans is voor een betekenisvolle LGBTQ+-vertegenwoordiging of een realistische weergave van een jonge man die worstelt met zijn seksualiteit in de conservatieve jaren tachtig.
De zorgvuldige omgang met seksualiteit in de show
Stranger Things navigeert door de complexiteit van het uitbeelden van seksualiteit binnen de historische setting, terwijl het een modern publiek aanspreekt. De jaren tachtig waren een andere tijd, en de show weerspiegelt dit door simplistische labels te vermijden; Wills vreemdheid is altijd aanwezig geweest in de subtekst, zonder dat er direct op werd ingegaan.
Vroege hints, zoals de afwijzende opmerking van Joyce Byers aan Hopper over Will die ‘queer’ is voordat hij verduidelijkt dat hij simpelweg ‘vermist’, bevestigen het anders-zijn van het personage zonder bevestiging. Latere interacties, zoals de botte opmerking van Mike dat Will ‘niet van meisjes houdt’, vertroebelen het water verder, waardoor er ruimte ontstaat voor interpretatie. Deze dubbelzinnigheid is niet toevallig. De show heeft ervoor gekozen om het publiek te laten afleiden in plaats van te verklaren.
De stijgende spanning in latere seizoenen
Seizoen 4 escaleerde de subtekst, waarbij Will schijnbaar zijn gevoelens bekende onder het mom van het bespreken van Elf. Zijn emotionele inzinking tijdens een gesprek met Mike, in combinatie met Jonathans ondersteunende maar vage geruststelling in de finale, verhoogden de spanning.
Veel kijkers zijn echter van mening dat deze indirecte benadering niet langer voldoende is. Critici beweren dat Stranger Things zijn publiek heeft “queerbaited” door consequent te verwijzen naar Wills seksualiteit zonder ooit een duidelijke bevestiging te geven. Het gebrek aan expliciete representatie voelt voor sommigen laf aan, vooral gezien de bereidheid van de show om in seizoen 3 een eenvoudig coming-outverhaal met Robin Buckley te laten zien.
Waarom Wills reis anders is
De verhaallijn van Robin maakte een directe, ondubbelzinnige weergave mogelijk, terwijl die van Will anders werd behandeld. Dit komt deels doordat Will jonger is en zijn seksualiteit in een hardere, minder accepterende omgeving navigeert. De jaren tachtig waren, vooral op het platteland van Indiana, een gevaarlijke tijd voor LGBTQ+-personen, vooral tijdens het hoogtepunt van de aids-epidemie.
Schnapp zelf kwam in 2023 uit de kast als homo nadat hij jarenlang Will had gespeeld, wat suggereert dat de belichaming van het personage zijn eigen zelfontdekking beïnvloedde. Dit benadrukt de kracht van representatie, zelfs als deze subtiel is.
“Toen ik eenmaal volledig omarmde dat Will homo was, ging het alleen maar met een exponentiële snelheid om het voor mezelf te accepteren.” – Noah Schnapp
Het pad voorwaarts
Als Stranger Things de seksualiteit van Will in het laatste seizoen explicieter wil maken, zou dat een geldige vooruitgang zijn. Uit de kast komen is geen one-size-fits-all-ervaring, en een vertraagde of geleidelijke realisatie kan net zo authentiek zijn. De onwil van de show om Wills reis te overhaasten is niet noodzakelijkerwijs een mislukking, maar eerder een keuze die de realiteit weerspiegelt van het opgroeien als queer in een restrictief tijdperk.
De vraag is nu of de laatste afleveringen de duidelijkheid zullen bieden waar veel fans op hebben gewacht, of dat Will Byers een symbool zal blijven van subtekstuele queerness in een show die anders een meer directe representatie heeft omarmd.
